Najważniejszym efektem brzmieniowym na harmonijce jest podciąg (ang. bending). Dzięki niemu możemy wydobyć z harmonijki dźwięki, niedostępne w inny sposób. Co więcej, możemy zmieniać wysokość dźwięków w sposób płynny (uzyskując tzw. blue notes - dźwięki nie występujące w znanej nam skali). W dużej mierze właśnie dzięki podciągowi harmonijka doskonale nadaje się do bluesa.

Aby zacząć ćwiczyć podciąg trzeba przede wszystkim bez żadnych problemów wydobywać czyste dźwięki. Stosunkowo trudno jest opisać to, w jaki sposób uzyskuje się podciąg. Niektórym uzyskanie żądanego efektu sprawia ogromne trudności, ważne jest więc, aby w przypadku niepowodzeń nie zniechęcać się. Podciąg polega na bardzo specyficznym zadęciu bądź zassaniu danego kanału, nie chodzi jednak o to, by zrobić to mocniej czy energiczniej. Podciąg to dobre słowo, chodzi właśnie o to by spróbować "naciągnąć" dany dźwięk, odetchnąć głęboko, angażując przeponę. Nienajlepszą praktyką jest próba układania ust w określony sposób, choć może ułatwić to uzyskanie efektu. Przy jego wykonywaniu usta mogą nie zmieniać kształtu, o wiele większe znaczenie ma w tym momencie układ języka i to, co dzieje się "w środku".

Istota podciągu polega na tym, że grając dźwięk wyższy na danym kanale, wprawiamy w drgania również stroik o dźwięku niższym, przez co brzmienie harmonijki obniża się. Z tego powodu na kanałach 1-6 podciąg uzyskujemy na zassaniu, a na 7-10 na zadęciu. To, o ile możemy dany dźwięk podciągnąć, zależy od różnicy wysokości dźwięku stroików, czasem nie jest to nawet pół tonu, czasem aż półtorej.

Najlepiej zacząć od kanału 4 (oczywiście na wdechu), gdyż tam najłatwiej uzyskać żądany efekt. Można wyobrazić sobie, że chodzi jakby o nagięcie stroika, tak by wydobyć z niego coś więcej, trochę naciągnąć dźwięk. Ciężko konkretnie powiedzieć, co dokładnie trzeba zrobić, aby wykonać podciąg. Po kilku (...set?) nieudanych próbach zazwyczaj uzyskuje się upragniony efekt, czyli nieco niższy dźwięk na danym kanale. Po niedługim czasie uzyskanie podciągu staje się dziecinnie proste. Pierwsze udane próby to dopiero początek, następnie trzeba nauczyć się kontrolować efekt, tak by potrafić uzyskać jakiś konkretny dźwięk. Z czasem zaczyna się to robić w sposób odruchowy i naturalny.